Als kleine jongen gooide ik net als vele anderen steentjes in het water. Ik hoorde de zachte plons en verwonderde me over de kringen in het water. Ik keek hoe mooi de invallende zonnestralen werden verstrooid, de in het water reflecterende bomen vervormd. Wat zou er gebeuren als ik in het water zou springen? Ontstaan er dan ook cirkels en ben IK dan het middelpunt van al die cirkels?
Ik heb het altijd moeilijk gevonden in het middelpunt te staan. Dan is alle aandacht op mij gericht. Liever was ik beschouwend en sturend aan de zijlijn. Kon ik alles mooi overzien. Is het middelpunt niet egocentrisch?
Inmiddels heb ik geleerd dat in het middelpunt staan niet egocentrisch is. In tegendeel. Ik laat op zo’n moment zien wie ik echt ben: mens die meer dan de-moeite-waard-is. Een waardevol mens voor de ander, voor de organisatie, voor je naasten. Maar bovenal voor mezelf.
Maar hoe doe je dat, op een zuivere manier in het middelpunt staan? Ik heb het stapje voor stapje geleerd. Iedere stap, iedere cirkel voorbij was spannend. Maar ik bloeide op, kreeg steeds meer zelfvertrouwen. Voelde me vrijer en ervaarde dat ik in mijn kracht kwam. En begon mezelf meer en meer lief te hebben, waardoor ik met zachtere ogen kon kijken naar de mezelf opgelegde eisen en verwachtingen. De stemmetjes in mijn hoofd zoals “Ik moet het allemaal zelf kunnen” werden minder luid. Heerlijk zo te mogen leven.
Waar sta jij op dit ogenblik in jouw leven? In het middelpunt of aan de zijlijn? Ben je er al eens middenin gesprongen
